Συνοδική εγκύκλιος της Εκκλησίας της Κρήτης για την Κοίμηση της Θεοτόκου

τούς Ευλαβεστάτους Κληρικούς, τους Οσιωτάτους Μοναχούς
και τον ευσεβή Λαό της Εκκλησίας Κρήτης

Αγαπητοί αδελφοί,
Τιμούμε, σήμερα, την Παναγία, την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία αποτελεί, ως γνωστόν, το μέγιστο παράδειγμα της ταπείνωσης και της υπακοής προς τον Θεό και η οποία έζησε μέσα Της, το ανερμήνευτο μυστήριο της Σάρκωσης του Χριστού.

Η Παναγία έχει κυρίαρχη θέση στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας και είναι αυτή που κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά αποτελεί το μεθόριο της κτιστής και άκτιστης φύσεως[1]. Όπως μάλιστα λέει ο Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «…δι᾽ αυτής, (της Παναγίας) και χάρη αυτής η ιστορία του κόσμου εισήλθε σε νέα τροχιά ασύγκριτα μεγαλειωδέστερη παντός ότι υπήρχε προ αυτής (της Παναγίας)…»[2].

Η μεγαλειότητα αυτή καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα στην ορθή πίστη και στο υγιές εκκλησιαστικό φρόνημα, τα οποία δεν εδράζονται ούτε στην νοησιαρχία, ούτε στη φαντασμαγορία της εφήμερης εντύπωσης. Πολύ δε περισσότερο, η ορθή πίστη και το ατόφιο εκκλησιαστικό φρόνημα δεν εδράζονται σε απόψεις «προφητολογιών», «θαυματολογιών», σε δήθεν «αποκαλύψεις» και σε άλλα τινά συναφή με αυτά φαινόμενα των καιρών μας, που ορισμένοι ενεργούν, ουδέ μερικών εκκλησιαστικών προσώπων εξαιρουμένων, με διάφορες μεθόδους, ιδιαιτέρως στον χώρο των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης.

Η Ιερά Σύνοδος, το έτος 2015, είχε ξανά απευθυνθεί προς εσάς, για τα εν λόγω φαινόμενα. Επειδή, όμως, παρατηρείται επαύξησή τους, η οποία επιφέρει πνευματική σύγχυση, η Ιερά Σύνοδος, εφιστά και πάλι την προσοχή όλων, διότι όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τον, εκ Θεού, προφητικό λόγο των Αγίων και με τα, δια της χάριτος του Θεού, επιτελούμενα θαύματά τους.

Ο πεσμένος άνθρωπος, κάθε εποχής, που απέχει, εν πολλοίς, από το πάμφωτο βίωμα των Αγίων, εντός της Εκκλησίας, αλήθεια, πως μπορεί με τόση περισσή αυτοπεποίθηση, να ερμηνεύει επερχόμενα γεγονότα μακριά από την αδιάψευστη, εν Αγίω Πνεύματι, εμπειρία της Εκκλησιαστικής ζωής;
Ο Απόστολος Παύλος, μας διδάσκει: «τελείων δε εστιν η στερεά τροφή, των δια την έξιν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων, προς διάκρισιν καλού τε και κακού»[3] δηλαδή, «η στέρεη τροφή είναι για τους ώριμους, οι οποίοι με τη συνεχή χρήση έχουν εξασκήσει τα αισθητήρια τους, για να μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό».
Για να έχουμε την, εν Αγίω Πνεύματι, διάκριση του καλού από το κακό, του αυθεντικού από το κίβδηλο, για να έχουμε το χάρισμα της διακρίσεως για το τι είναι από τις δωρεές του Θεού η από πονηρά πνεύματα η από ανθρωποπαθείς φαντασίες και όνειρα, πρέπει να έχουμε γευθεί αληθινά από το βαθύ μυστήριο του Τριαδικού Θεού.
Για να αποφύγουμε την πλάνη να αρκούμαστε σ᾽ αυτά τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός, να τα καλλιεργούμε με πνευματικό αγώνα, εντός της αγιάζουσας Εκκλησίας, στηριζόμενοι στην αγιοπνευματική εμπειρία Της.
Στην εποχή μας, δυστυχώς, εύκολα ριζοβολεί η πνευματική αυτονόμηση, οφειλόμενη, κατ᾽ ουσίαν, στην πνευματική ακαρπία. Στήν περίπτωση, μάλιστα που το κενό που επιφέρει η ακαρπία στην ψυχή, υποκατασταθεί με ψευδοπροφητείες, με ακατάσχετη θαυματολογία, με δήθεν οράματα και με δήθεν χαρισματικούς γέροντες, η ψυχή γίνεται πνευματικά ανάπηρη.

Είμαστε μυσταγωγούμενοι στον δρόμο του Θεού και των Αγίων, γι᾽ αυτό έχουμε ανάγκη την πνευματική καθοδήγηση της Εκκλησίας, ειδάλλως η ψυχή περισπάται μεταξύ της αλήθειας και του ψεύδους.
Ο Άγιος Πορφύριος, ο Καυσοκαλυβίτης, λέει: «Οι μπερδεμένοι ψυχικά άνθρωποι γίνονται αιρετικοί. Η αίρεσις όμως είναι σύστημα και, ως σύστημα που είναι, κάνει τους ανθρώπους δραστηρίους, ενεργητικούς, μεθοδικούς. Η Εκκλησία μας όμως δεν είναι σύστημα. Είναι αγάπη, είναι σεβασμός προσώπου, είναι ο Χριστός, είναι το παν. Για να είσαι μεθοδικός, ενεργητικός, αποτελεσματικός, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πρέπει να έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό. Εάν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό, τότε γίνεσαι σκληρός, δηκτικός, μεσσίας, ζηλωτής, τεμπέλης, και χίλια-δυο άλλα πράγματα και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα ανάγεις σε πνευματικότητα και θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό»[4].

Σας προτρέπουμε να είσθε μακριά από πνευματικές πλάνες, προσοικειωμένοι με τον Θεό, με την Ορθόδοξη πίστη μας, έχοντας τις πρεσβείες των Αγίων, με πνευματική προσπάθεια εντός των Αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας, πράγματα που δεν αποκτούνται επειδή κάποτε γνωρίσαμε ένα Άγιο η επειδή γνωρίζουμε κάποια πνευματικά πράγματα, μόνο με τον νου.
Σας ευχόμαστε εγκάρδια να έχετε τη χάρη και την ευλογία του Θεού στον πνευματικό σας αγώνα, με ταπείνωση και σύνεση, με τις ανύστακτες πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Με πατρικές εν Κυρίω ευχές

† Ο Κρήτης Ευγένιος, Πρόεδρος
† Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος
† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Πρόδρομος
† Ο Κυδωνίας και Απoκoρώνoυ Δαμασκηνός
† Ο Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων Ειρηναίος
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας Κύριλλος
† Ο Πέτρας και Χερρονήσου Γεράσιμος
† Ο Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος
† Ο Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας