Ο εμβολιασμός έναντι της COVID-19 μειώνει το δυναμικό μετάδοσης του SARS-CoV-2 πιθανώς μειώνοντας το ιικό φορτίο των εμβολιασμένων ασθενών με COVID-19, ωστόσο τα δεδομένα αυτά βασίζονται σε στοιχεία πριν την παγκόσμια επικράτηση του στελέχους Δέλτα.
Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Γιάννης Ντάνασης, Πάνος Μαλανδράκης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα ευρήματα από την πρόσφατη σχετική δημοσίευση των David W. Eyre και συνεργατών στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση The New England Journal of Medicine (DOI: 10.1056/NEJMoa2116597).
Τι έδειξε η έρευνα
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από την ιχνηλάτηση επαφών ασθενών με COVID-19 στο Ηνωμένο Βασίλειο και πραγματοποίησαν μια αναδρομική μελέτη παρατήρησης σε ενήλικες.
Μελετήθηκαν 146.243 επαφές με 108.498 αρχικούς ασθενείς με διάγνωση COVID-19. Από αυτούς, το 37% (54.667 άτομα) εμφάνισαν θετικό μοριακό έλεγχο (PCR) έναντι του SARS-CoV-2.
Μεταξύ των αρχικών ασθενών με COVID-19 λόγω του στελέχους Άλφα του SARS-CoV-2, ο εμβολιασμός με δύο δόσεις BNT162b2 ή με AZD1222 συσχετίστηκε με μειωμένη πιθανότητα θετικής PCR στις επαφές συγκριτικά με τους ανεμβολίαστους (68% για το BNT162b2 και 52% για το AZD1222). Τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν μικρότερα για τους αρχικούς ασθενείς COVID-19 που είχαν μολυνθεί από το στέλεχος Δέλτα.
Πιο συγκεκριμένα, ο εμβολιασμός με δύο δόσεις BNT162b2 συσχετίστηκε με 50% μειωμένη πιθανότητα θετικής PCR στις επαφές συγκριτικά με τους ανεμβολίαστους, ενώ ο εμβολιασμός με δύο δόσεις AZD1222 συσχετίστηκε με 24% μειωμένη πιθανότητα. Επιπλέον, υπολογίστηκε ότι διαφορές στο ιικό φορτίο των αρχικών ασθενών με COVID-19 με βάση τους κύκλους θετικοποίησης της PCR (Ct) μπορούν να ερμηνεύσουν κάτω από το 1/4 των διαφορών στα ποσοστά προστασίας του εμβολίου μεταξύ των δύο στελεχών.
Επιπρόσθετα, η μείωση της μεταδοτικότητας του στελέχους Δέλτα παρουσίασε εξασθένηση με την πάροδο του χρόνου από τη δεύτερη δόση του εμβολίου, ειδικά για όσους είχαν εμβολιαστεί με το AZD1222 και είχαν παρέλθει 3 μήνες από τη δεύτερη δόση.
Όσον αφορά στην επίδραση του εμβολιασμού στις επαφές των αρχικών ασθενών με COVID-19, οι πλήρως εμβολιασμένοι που είχαν έρθει σε επαφή με κρούσμα είχαν μικρότερη πιθανότητα να εμφανίσουν θετική PCR (17% BNT162b2, 22% AZD1222) συγκριτικά με τους ανεμβολίαστους (52%). Η προστασία μειώθηκε στους 3 μήνες από τη δεύτερη δόση του εμβολίου.
Τα δεδομένα αυτά υποστηρίζουν τη χορήγηση αναμνηστικής δόσης του εμβολίου COVID-19 για τη διατήρηση υψηλού επιπέδου προστασίας έναντι του SARS-CoV-2.
