Σήμερα στις 18.30 θα πραγματοποιηθούν στη Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου τα εγκαίνια της έκθεσης της εικαστικού Μανταλένας Μελισσουργάκη-Βόζνιακ «Εγκαταστάσεις-Μετοικήσεις».
Η έκθεση θα διαρκέσει από 23/11/2024 έως 23/1/2025, και την επιμέλεια έχει η Ελένης Σαπουντζή, επιμελήτριας της Δημοτικής Πινακοθήκης Μαλεβιζίου.
Η Μανταλένα Μελισσουργάκη-Βόζνιακ σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική, σχέδιο, γραφιστική και πολυμέσα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας. Στο πλαίσιο των σπουδών της ταξίδεψε στην Ελλάδα για να μελετήσει και να θαυμάσει την αρχαία ελληνική τέχνη. Το ταξίδι αυτό όμως στάθηκε κομβικό στη ζωή της, καθώς έκτοτε ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Ελλάδα. Δραστήρια και πολυπράγμων με εμπλοκή στη διοργάνωση καλλιτεχνικών φεστιβάλ και εκθέσεων, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει διακριθεί σε διεθνείς καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς. Καταπιάνεται με πολλά διαφορετικά εκφραστικά μέσα, λάδια, παστέλ, κάρβουνο, ψηφιδωτό, εικονογράφηση βιβλίων, εικαστική εγκατάσταση, κινούμενα σχέδια και γλυπτική.
Στην παρούσα έκθεση «Εγκαταστάσεις – Μετοικήσεις», που θα παρουσιαστεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου από 23 Νοεμβρίου 2024 έως 23 Ιανουαρίου 2025, φιλοδοξεί να μοιραστεί με το κοινό, πέρα από τις καλλιτεχνικές ιδέες και τους κοινωνικούς της προβληματισμούς, το κυρίαρχο εκφραστικό μέσο της, την εικαστική εγκατάσταση. Η μεταπτυχιακή διπλωματική της εργασία με τίτλο «Αποτυπώματα» παρουσιάζεται σε μια διευρυμένη μορφή με δύο εγκαταστάσεις δημιουργημένες in situ, ειδικά για τη Δημοτική Πινακοθήκη Μαλεβιζίου. Η βασική ιδέα γεννήθηκε έπειτα από μια επίσκεψη στο χωριό Καλάμι, που εγκαταλείφθηκε σταδιακά τη δεκαετία του 1970 λόγω της ανάγκης των κατοίκων για μια καλύτερη κι ευκολότερη ζωή.
Η Μ. Μελισσουργάκη επισκέφτηκε το χωριό το 2017 και εντυπωσιάστηκε από την εικόνα εγκατάλειψης, την οποία και όρισε ως κεντρικό σημείο της έρευνας και της δημιουργίας της, που αποτυπώνεται σε δύο εγκαταστάσεις για το πέρασμα του χρόνου και τα αποτυπώματά του στα υλικά και άυλα της ζωής μας· η εγκατάσταση ενός παλιού σπιτιού της Κρήτης μας ταξιδεύει στον χωροχρόνο, ενώ το Memento Mori μας υπενθυμίζει το εφήμερο της ζωής και το αναπόφευκτο του τέλους.
