Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιλά για τα όμορφα τοπία και τους ανθρώπους της Κρήτης
Κωστής Χατζηδάκης: Το Ρέθυμνο είναι ευλογημένος τόπος
ΗΚρήτη είναι ο τόπος μου! Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, στον Άγιο Ιωάννη Μυλοποτάμου, στο Ρέθυμνο. Από εκεί είναι, λοιπόν, οι αναμνήσεις της οικογένειάς μου και των παιδικών μου χρόνων. Πλέον επιστρέφω εκεί, κυρίως τα καλοκαίρια, μαζί με τη σύζυγό μου, την Πόπη, και τον γιο μας, τον Γιάννη.
Η Κρήτη δεν είναι μόνο η Κνωσός. Είναι ένα μεγάλο νησί με ποικιλία τοπίων: από τα χιόνια των βουνών μέχρι τις υποτροπικές παραλίες. Πόλεις και χωριά που συνδυάζουν μινωική, κλασική, βυζαντινή, βενετσιάνικη και νεοελληνική παράδοση, αλλά και ορεινές κοινότητες που διατηρούν ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα.
Έτσι είναι και το Ρέθυμνο, ένας ευλογημένος τόπος. Ξεχωρίζει φυσικά η Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, με τη Φορτέτζα και τα στενά σοκάκια της. Περπατώντας στο λιμάνι, νιώθεις τη γοητεία μιας πόλης που κουβαλά ιστορία πολλών αιώνων.
Λίγο πιο ψηλά, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, βρίσκονται τα Ανώγεια. Μια ιστορική κωμόπολη, ένα μέρος με μεγάλη μουσική παράδοση, απ’ όπου άλλωστε ξεκίνησε και ο Νίκος Ξυλούρης. Μα πολύ περισσότερο, ένα μέρος με πολύ φιλόξενους κατοίκους, οι οποίοι φορούν ακόμα παραδοσιακές φορεσιές, παίζουν λύρα και λένε μαντινάδες με κάθε ευκαιρία.
Οι Μαργαρίτες, με την κεραμική τους τέχνη, που περνά από γενιά σε γενιά, είναι ένα ακόμα όμορφο χωριό, με ξεχωριστό χαρακτήρα, που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος. Το ίδιο και η Αρχαία Ελεύθερνα, με τις μινωικές αρχαιότητες και το αντίστοιχο μουσείο της. Καθώς και το αγαπημένο μου Πάνορμο, ένα μικρό και ξεχωριστό στολίδι στις ακτές του Κρητικού Πελάγους.
Η Μονή Αρκαδίου, σύμβολο αντίστασης και θυσίας, θυμίζει την αδιάκοπη αγάπη των Κρητικών για την ελευθερία. Ενώ στο νότιο μέρος του νομού, η Πρέβελη συνδυάζει μια παραλία με χρυσαφένια αμμουδιά, με τα δροσερά νερά από το ποτάμι που καταλήγει στη θάλασσα.
Περισσότερο, όμως, η Πρέβελη είναι γνωστή για το σπάνιο φοινικόδασός της, το οποίο εκτείνεται πίσω από την παραλία και δίνει στον τόπο μια τροπική αίσθηση. Μια και μιλάμε για τη νότια πλευρά, προς το Λιβυκό Πέλαγος, την πιο παρθένα πλευρά του Ρεθύμνου και της Κρήτης, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις μοναδικές της παραλίες: τον Άγιο Παύλο, τον Πλακιά, το Δαμνόνι, την Τριόπετρα και το Αμμούδι.
Πέραν όμως από τα τοπία, τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι. Μια μαντινάδα λέει: «Πάντα η Κρήτη διαφορά έχει απ’ τσ’ άλλους τόπους, γιατί έχει αντάρτικες ψυχές και κουζουλούς ανθρώπους». Οι Κρητικοί έχουν φιλότιμο, περηφάνια και λεβεντιά. Δεν φοβούνται να γιορτάσουν, να ενθουσιαστούν ή να συγκινηθούν. Αυτό το «κουζουλό» στοιχείο δεν είναι ελάττωμα, αλλά το πάθος με το οποίο ζουν τη ζωή τους, αγαπούν την οικογένεια και τον τόπο τους.
Η Κρήτη είναι ακόμα τόπος «επιθετικής» φιλοξενίας. Εκεί δεν χρειάζεται να σε ξέρουν για να σε κεράσουν ρακί, φαγητό και ιστορίες. Είτε είσαι ντόπιος είτε ξένος, σε φιλεύουν σαν δικό τους άνθρωπο.
Όποτε μπορώ, επιστρέφω. Και για να ξεφύγω από την καθημερινότητά μου, αλλά και για να επανασυνδεθώ. Μαζί με την Πόπη, που αγαπά κι αυτή πολύ την Κρήτη, προσπαθούμε να διδάξουμε στον Γιάννη την αξία του τόπου μας και να τον κάνουμε να τον νιώσει κι εκείνος δικό του τόπο. Και κάθε φορά που τον ακούω να λέει με καμάρι «είμαι Κρητικός», νιώθω μεγάλη περηφάνια!https://www.athensvoice.gr/
