ΑΠΟΨΗ

Μετά την τραγωδία που ζήσαμε αυτές τις μέρες, μετά την οδύνη από τον άδικο χαμό τόσων ζωών, τη θέση της θλίψης αρχίζει να καταλαμβάνει ο θυμός για την απέραντη αποδιοργάνωση της δήθεν ευνομούμενης κοινωνίας μας και ο φόβος για το τί άλλο μας περιμένει και πιθανόν να συμβεί. Σκέψεις λοιπόν για το τι πρέπει να γίνει για να προλάβουμε να μην μας…

Του Αργύρη Αργυριάδη Δικηγόρου www.argiriadis.gr Κατά κόρον ειπώθηκε το τελευταίο διάστημα και μάλιστα εμφατικά. Την εποχή που ο απλός πολίτης μπορεί να παρακολουθεί στο κινητό του την πορεία του ντελιβερά που του φέρνει το φαγητό του σε πακέτο, η ελληνική πολιτεία αδυνατεί να παρακολουθήσει ηλεκτρονικά (ούτε με φυσικό τρόπο βέβαια) την πορεία…

Είστε τα παιδιά μας. Είστε οι κόρες που γλυκοφιλούσαμε τα βράδια, είστε οι γιοι που κακομαθαίναμε με αγκαλιές, είστε οι γιοι και οι κόρες που καμαρώναμε στα κρυφά να μεγαλώνετε και να θεριεύετε. Είμαστε οι γονείς που σας σφιχταγκαλιάσαμε, παραχώσαμε στην τσέπη σας ένα εικοσάρικο για να έχετε κάτι για το δρόμο, βάλαμε στην τσάντα σας λίγη λαγάνα…

Στοίχειωσε η φράση αυτή, γράφτηκε παντού, σε οποιαδήποτε επιφάνεια, με χρώματα, με πινέλα, με σχολικά σακίδια σε σχηματισμούς, με λουλούδια, με κάθε τρόπο. Ξεκίνησε από ένα κοινότοπο μήνυμα στο κινητό –και ποιος δεν το έχει γράψει δεκάδες φορές– και βρήκε τη θέση του ως η πληρέστερη καταγραφή μιας ανείπωτης τραγωδίας: «Πάρε με όταν φτάσεις».…

Οι μέρες δύσκολες. Η θλίψη ανείπωτη για αυτούς που χάθηκαν. Η οργή ξεχειλίζει. Για όσα έγιναν λάθος και για όσα δεν έγιναν τις περασμένες δεκαετίες. Εδώ και χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση στην Ε.Ε. όσον αφορά τον αριθμό των θανάτων από σιδηροδρομικά ατυχήματα. Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που προκαλούν οι…

Ένα συγκλονιστικό κείμενο για το δυστύχημα των Τεμπών που δημοσιεύτηκε στο voria.gr 12 λεπτά. Η Ανθή ακούμπησε τους αγκώνες στον ξύλινο πάγκο, στήριξε το σαγόνι της με τις παλάμες της και κοίταξε την υπάλληλο. «Αυτό το κρουασάν, ε, χμ, κι έναν φρέντο εσπρέσο μέτριο, με καστανή και λίγο πάγο». 11 λεπτά. Η Πετρίνα μπήκε στο Spotify, φόρεσε τα…

Δυσθεώρητη η απώλεια κι εμείς μυρμήγκια. Θα δώσει μάχη η ψυχή. Θα λιώσει, θα ανασυσταθεί. Θα παρηγορηθεί κι ας μένει εσαεί απαρηγόρητη. Αλλά θα έρχονται κάτι μικρά να σε σκοτώνουν. Το νούμερό του στο κινητό σου. Και το μήνυμα να το διαβάζεις, να το ξαναδιαβάζεις. Γράμμα-γράμμα. Να ζουν αυτά και να λείπει ο άνθρωπος «Μόλις φτάσεις, πάρε με» – Ν.:…

Οι γονείς των παιδιών στα Τέμπη περιμένουν να τους πάρουν τηλέφωνο: «Είμαι καλά, έφτασα, έλα να με πάρεις». Δεν θα το ακούσουν ποτέ πια Μια προσωπική ιστορία αρχικά: Τη Δευτέρα το πρωί πήγα τον γιο μου, 17 χρονών παιδί, στο αεροδρόμιο για να ταξιδέψει με το σχολείο του σε εκδρομή στο εξωτερικό. Αφού τον χαιρέτησα του είπα: «Όταν φτάσεις να με…

Η αξία της τέχνης στον άνθρωπο και την κοινωνία είναι μεγάλη. Η τέχνη γίνεται σύντροφος μας, επισημαίνει την κοινή μας μοίρα, μας ενώνει και μας αδελφοποιεί, συμβάλλει στην πρόταξη του κοινού καλού, ευαισθητοποιεί τον απλό άνθρωπο, γεννά όμορφα συναισθήματα, συναισθήματα αγάπης και αισιοδοξίας, διδάσκει ήθος και υψηλές αξίες, λυτρώνει από τις…

ΙΔΕΟπολις https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com Ηλία Γιαννακόπουλου Φ ι λ ο λ ό γ ο υ H Τραγωδία των Τεμπών: Aνθρώπινο Λάθος και Κρατική Αβελτηρία « Από λάθος σε λάθος, ανακαλύπτει κανείς ολόκληρη την αλήθεια» ( Φρόιντ) *Αν λειτουργούσε σωστά η φωτοσήμανση, *Αν υπήρχε ένα σύγχρονο σύστημα τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης, *Αν οι γραμμές…