ΠΑΝΑΓΙΑ H ΧΑΡΑΚΙΑΝΗ. ( ο θρύλος ).
Σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα ανατολικά της ιστορικής Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Αττάλης στο Μπαλί και δίπλα στο βόρειο κεντρικό οδικό άξονα της Κρήτης αιώνες τώρα βρίσκεται το γραφικό εκκλησάκι της Παναγιάς της Χαρακιανής.
Η μικρή εκκλησούλα ιδρύθηκε την Ενετική περίοδο από την οικογένεια των Καλλέργηδων. Αυτό το μαρτυρά το οικόσημο που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του μικρού ναού.
Ο τοπική παράδοση αναφέρει ότι στα παλιά χρόνια, τότε που η Βυζαντινή αυτοκρατορία απλωνόταν σε Ανατολή και Δύση, Βυζαντινή αρχόντισσα ανοίχτηκε με το καράβι της στο Κρητικό πέλαγος. Εντυπωσιασμένη από την άγρια ομορφιά τούτου του νησιού θέλησε να ρίξει άγκυρα στο γυρογυάλι, στον όρμο του Μπαλί. Ένας βοσκός από ψηλά είδε το ξενόφερτο καράβι που στην πλώρη του ανέμιζε ο Δικέφαλος αετός και έτρεξε να ειδοποιήσει τους συγχωριανούς του.
Η αρχόντισσα περιπλανήθηκε ,θαυμάζοντας την ομορφιά τούτου του τόπου, ώσπου έφτασε σ’ ένα τεράστιο βράχο (χαράκι).
Χωρίς να έχει κάτι ξεχωριστό τον παρατηρούσε με ενδιαφέρον ώσπου σε μια σχισμή διέκρινε ένα αχνό φως.
Έσκυψε έβαλε το χέρι της μέσα στη σχισμή και έκπληκτη είδε ότι στα χέρια της, κρατούσε την εικόνα της Παναγιάς.
Συγκινημένη την σκούπισε από τα χώματα και την προσκύνησε. Οι ντόπιοι που είχαν καταφθάσει κι αυτοί στο σημείο αυτό, δεν πίστευαν στα ματιά τους, άφωνοι γεμάτοι χαρά, έπεσαν στα γόνατα να την προσκυνήσουν.
Η αρχόντισσα τους παρέδωσε την εικόνα, με την εντολή να χτίσουν ναό και να την βάλουν μέσα . Επειδή ο χώρος γύρω από τον βράχο ήταν απρόσφορος και δυσπρόσιτος τους υπέδειξε χώρο λίγο παρακάτω για να χτιστεί ο ναός.
Μάλιστα βρήκε και τους τεχνίτες που θα αναλάμβαναν το έργο. Τους έδωσε πολλά χρήματα και τους είπε ότι θα φύγει και σ’ ένα χρόνο ακριβώς στις 15 Αυγούστου που θα γιόρταζε η χάρη της, θα ξαναγύριζε, για να κάνουν την πρώτη λειτουργία.
Οι τεχνίτες δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους. Άρχισαν την ανοικοδόμηση του ναού, αλλά σύντομα την εγκατέλειψαν.
Οι δυσκολίες της εκτελέσεως του έργου στον δύσβατο αυτό τόπο και η σκέψη πως ήταν απίθανο να ξανάρθει η αρχόντισσα στα μέρη τους ανέκοψαν την πρόοδο των εργασιών και τα χρήματα κατασπαταλήθηκαν.
Οι καιρός πέρασε, κανείς δεν θυμόταν πια ούτε την αρχόντισσα, ούτε την υπόσχεση που της είχαν δώσει, μέχρι που ξεπρόβαλε και πάλι στα καταγάλανα νερά το βυζαντινό καράβι της Κυράς.
Πανικοβλήθηκαν και σκέφτηκαν τις δυσάρεστες συνέπειες που θα είχαν, όταν η αρχόντισσα έβλεπε ότι δεν τήρησαν την υπόσχεση που είχαν δώσει.
Ο πρωτομάστορας μηχανεύτηκε γρήγορα μια λύση. Να της πουν ψέματα. Προσποιούμενος τον πεθαμένο ξάπλωσε σε κάτι τάβλες και έβαλε τις γυναίκες του χωριού να τον μοιρολογούν. Ταυτόχρονα οι άντρες έτρεξαν στην παραλία να βρουν την αρχόντισσα και δασκαλεμένοι, να της πουν ότι έπεσε θανατικό στο χωριό και ότι οι κάτοικοι δεν προλάβαν να θάψουν τους νεκρούς από τον λοιμό . Οι τεχνίτες είχαν δήθεν , ο ένας μετά τον άλλον και τα λεφτά χαλάστηκαν σε γιατρούς μήπως και τους σώσουν.
Της είπαν μάλιστα ότι εκείνη την μέρα θα έθαβαν τον αρχιμάστορα και αν δεν τους πίστευε να πήγαινε να τον δει που τον μοιρολογούσαν.
Η αρχόντισσα φοβήθηκε, την μετάδοση της λοιμικής νόσου, γι’ αυτήν και το πλήρωμα του καραβιού της, τους έδωσε ξανά χρήματα και βιαστική μπήκε στο καράβι της να φύγει.
Οι ντόπιοι όλο χαρά που την ξεγέλασαν, πήραν τον δρόμο να πάνε να πουν τα ευχάριστα νέα στον πρωτομάστορα, αλλά τον βρήκαν μαρμαρωμένο, πεθαμένο. Έντρομοι σκέφτηκαν ότι θα είχαν την ίδια τύχη για το ψέμα που είπαν .
Μόλις έθαψαν τον πρωτομάστορα ,έτρεξαν να βρουν άλλον αρχιτεχνίτη και σε λίγο καιρό αποπεράτωσαν τον ναό, όπου έβαλαν μέσα την εικόνα της Παναγιάς της Χαρακιανής.
Από τότε κάθε χρόνο τον δεκαπενταύγουστο τιμούσαν την χάρη της. Ακόμα και τώρα τον δεκαπενταύγουστο μαζεύονται από τα γύρω χωριά κάτοικοι (οι δεκαπενταριστές) ,γύρω από την εκκλησία μαζί με τον ιερέα, διαλέγουν από μια χαρουπιά και κάτω από τα κλαδιά της φτιάχνουν καλύβες και μένουν εκεί για 15 μέρες.
Ζουν απλά. νηστεύουν, δυναμώνουν ψυχικά και κάθε βράδυ παρακολουθούν την κατανυχτική παράκληση.
Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης
Τα σχόλια είναι κλειστά.