Λαϊκή Συσπείρωση:Για τη συνεδρίαση της Επιτροπής Περιβάλλοντος της περιφέρειας Κρήτης στις 26 Οκτώβρη.

Στις 26 Οκτώβρη, στη συνεδρίαση της επιτροπής Περιβάλλοντος της περιφέρειας Κρήτης έγινε ενημέρωση για τη χωροθέτηση, για το πού, δηλαδή, θα εγκατασταθούν Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) στην Κρήτη.

Είναι γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έχουν ήδη πάρει αποφάσεις να παραδώσουν την Κρήτη σε μονοπωλιακούς ομίλους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, δηλαδή από τον ήλιο και τον αέρα. Το καλώδιο διασύνδεσης είναι μέρος αυτού του σχεδιασμού, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούν να δουλέψουν οι ΑΠΕ στην Κρήτη.
Σε αυτά η διοίκηση της περιφέρειας συμφωνεί, τα θεωρεί δεδομένα και τα «τρέχει» με ταχείς ρυθμούς.

Είναι όμως επίσης γεγονός ότι στο περιφερειακό συμβούλιο δεν έχει γίνει ΠΟΤΕ καμία συζήτηση για να διατυπώσει γνώμη αν μια τέτοια ιδιωτική επένδυση, συμφέρει ή όχι τον λαό της Κρήτης, έτσι όπως σχεδιάζεται στα πλαίσια της «απελευθέρωσης» της ενέργειας και της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης».

Ο περιφερειακός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Αλέκος Μαρινάκης τόνισε ότι η κουβέντα για χωροθέτηση των ΑΠΕ, φανερώνει πως η διοίκηση της περιφέρειας δέχεται «αμάσητη» την πολιτική της ΕΕ στην απελευθέρωση της Ενέργειας, στην «πράσινη ανάπτυξη», που έχει μοναδικούς κερδισμένους τους ιδιωτικούς ομίλους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Αυτοί πετυχαίνουν τεράστια κέρδη, καθώς και οι όμιλοι στη Βόρεια Ευρώπη που παράγουν τον σχετικό εξοπλισμό.

Αντίθετα, για τα λαϊκά στρώματα αυτή η πολιτική σημαίνει ενεργειακή φτώχεια, με τα πανάκριβα τιμολόγια, νέες αυξήσεις και νέα μεγάλη επιβάρυνση για τα λαϊκά νοικοκυριά σε ολόκληρη την χώρα, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και της υγείας των κατοίκων. Για το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον σημαίνει καταστροφή με τις εκατοντάδες ή χιλιάδες ανεμογεννήτριες, που κυριολεκτικά μετατρέπουν σε βιομηχανική ζώνη την ευρύτερη περιοχή, καταστρέφοντας την τοπική οικονομία.

Οι επιχειρούμενες επενδύσεις στις ΑΠΕ στο νησί μας, από μεγάλους κατασκευαστικούς και ενεργειακούς ομίλους, επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα πως ο ενεργειακός σχεδιασμός με κριτήριο το κέρδος είναι ασύμβατος με την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, με μια ισορροπημένη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον.