Στη Λισσαβόνα για την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ
Είχα την ευκαιρία να αναδείξω στις σχετικές συζητήσεις τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από πλευράς Τουρκίας, αλλά και την ουσία του Κυπριακού.
Συγκεκριμένα, στην Πολιτική Επιτροπή τοποθετήθηκα επί της έκθεσης για το ρόλο του ΝΑΤΟ στην ασφάλεια της Μεσογείου, η οποία υπεβλήθη προς έγκριση. Η έκθεση αγγίζει πολλά ζητήματα των σχέσεών μας με την Τουρκία, με πολλές προβληματικές για εμάς διατυπώσεις.
Ανέδειξα το γεγονός ότι οι θέσεις της Τουρκίας σχετικά με τις ΑΟΖ έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, και συγκεκριμένα με το άρθρο 121 παρ. 2 της συνθήκης UNCLOS η οποία αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα νησιά. Τόνισα ότι τα περισσότερα περιστατικά εντάσεων και τριβών οφείλονται στην άρνηση της Τουρκίας να δεχθεί το διεθνές δίκαιο σε αυτό το ζήτημα.
Σχετικά με το Κυπριακό, ανέδειξα τη διεθνή του διάσταση, τονίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να ξεχνάμε ότι το Κυπριακό είναι ένα πρόβλημα κατοχής εδάφους ανεξάρτητης χώρας, μέλους της ΕΕ, από στρατιωτικές δυνάμεις τρίτης χώρας. (Η Έκθεση δεν είχε καμία αναφορά).
Υπέβαλλα γραπτώς αυτές και αρκετές άλλες προτεινόμενες τροποποιήσεις. (Μεγάλες αλλαγές δεν αναμένονται, αλλά πιστεύω ότι τουλάχιστον στο τελικό κείμενο θα διορθωθούν κάποια κρίσιμα σημεία).
Αναλυτικά οι προβληματικές διατυπώσεις και οι προτεινόμενες διορθώσεις εδώ: https://bit.ly/3Ds17zC
Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες βουλευτές βρισκόμαστε κατά κανόνα σε δύσκολη θέση σχετικά με τα ελληνοτουρκικά στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του ΝΑΤΟ, για δυο λόγους:
Πρώτον, για κάθε ένα από εμάς που παίρνει το λόγο, αντιλέγουν δυο ή τρεις Τούρκοι, καθώς εμείς έχουμε 7 μέλη και οι Τούρκοι 18 (με αντίστοιχα αποτελέσματα στις ψηφοφορίες).
Δεύτερον, η αλήθεια είναι ότι οι εκπρόσωποι άλλων χωρών κατά κανόνα έχουν περιορισμένο ενδιαφέρον για τις συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ενώ οι προεδρεύοντες στις συνεδριάσεις προσπαθούν να περιορίζουν σχετικές συζητήσεις.
Επιμένουμε όμως, όπως οφείλουμε!
Στην Επιτροπή για τη Δημοκρατία και την Ασφάλεια (CDS), ανέδειξα μια διάσταση της κρίσης στη Συρία, η οποία μας αφορά άμεσα λόγω των μεταναστευτικών ροών από εκεί. Συγκεκριμένα παρουσίασα την άποψή μου ότι η πολιτική των κυρώσεων κατά του καθεστώτος Άσαντ που έχουν επιβάλλει ΗΠΑ και ΕΕ, πρέπει να αναθεωρηθούν. Έχουν προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στη Συρία, καθώς οδήγησαν σε ελλείψεις και δραματικές ανατιμήσεις βασικών αγαθών, χωρίς τελικά να έχουν κλονίσει το καθεστώς Άσαντ. Η ανθρωπιστική κρίση αυτή παράλληλα ωθεί όλο και περισσότερους Σύρους να παίρνουν το δρόμο της παράνομης μετανάστευσης, διογκώνοντας τις ροές και προς την Ελλάδα, και δίνοντας την ευκαιρία στην Τουρκία να τις χρησιμοποιεί ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.
Τα σχόλια είναι κλειστά.