Η Κέλλυ Καμπάκη, με αφορμή τη δωρεά οργάνων της κόρης της, μιλά αποκλειστικά στο Reader.
Νοέμβριος του 2023, μία νύχτα όπου πολλές ζωές άλλαξαν. Ένα μοιραίο βράδυ που ένας ασυνείδητος οδηγός που έτρεχε με πάνω από 100 χλμ. παρέσυρε και σκότωσε την 21χρονη Έμμα Καριωτάκη εγκαταλείποντάς την αιμόφυρτη στην άσφαλτο στην Καμάρα στη Θεσσαλονίκη.
Η ιστορία της Έμμας μάς συγκίνησε, μάς άφησε με κομμένη την ανάσα. Η Έμμα έφυγε άδικα, ξαφνικά αλλά γενναία.
Η ίδια, είχε ζητήσει αν της συνέβαινε κάτι, να δωρίσουν τα όργανά της. Σήμερα, έχει χαρίσει ζωή σε 6 ανθρώπους, μεταξύ αυτών και η Σάντη Λέντη, η οποία πήρε την καρδιά της Έμμας.
Η μαμά της Έμμας, κάθε φορά που κάνει κάτι που αφορά την κόρη της, την οραματίζεται να της χαμογελάει. Δεν είναι σίγουρη αν εκείνη μας βλέπει, αλλά η μαμά της σίγουρα τη βλέπει.
Όταν λυγίζει, κάτι γίνεται και νιώθει σαν να είναι το παιδί της που της δίνει δύναμη για να σηκωθεί να συνεχίσει, να το παλέψει.
Το Reader, επικοινώνησε με τη μητέρα της Έμμας, Κέλλυ Καμπάκη, με αφορμή τη δωρεά οργάνων της κόρης της.
Μητέρα Έμμας: «Νιώθω τη ματαιότητα της ζωής μου»
«Κάθε μέρα νιώθω τη ματαιότητα της ζωής μου, λέω “τι κάνω εγώ εδώ;” Νιώθω απελπισία όταν ξέρω ότι δεν θα ξαναδώ το χαμόγελό της.
Όμως ήταν σαν να μου έδωσε έναν σκοπό, έναν δρόμο να περπατήσω για να μείνω όρθια», λέει αρχικά στο Reader η κυρία Καμπάκη.
Όπως μάς λέει η κυρία Καμπάκη μιλώντας για τη δωρεά οργάνων, «η Έμμα ήταν το πιο δοτικό πλάσμα που υπήρχε, ήθελε πάντα να βοηθάει και να προσφέρει, για αυτό το λόγο ήθελε να σπουδάσει Κτηνιατρική.
Εγώ απλά ακολουθώ τα βήματα της αυτή τη στιγμή. Συνήθως οι γονείς δίνουν μαθήματα στα παιδιά. Στην περίπτωση της Εμμανουέλας, η Εμμανουέλα μου δίνει μαθήματα ακόμα και τώρα.
Η Εμμανουέλα συνέδεσε το όνομά της με τη δωρεά οργάνων και είμαι σίγουρη θα ήθελε να βαδίζω σε αυτό το μονοπάτι, να βοηθήσω όπως μπορώ.
«Η Έμμα δεν είναι εδώ»
Η Έμμα δεν είναι εδώ. Δεν μπορώ να τη δω, να της μιλήσω, να την αγκαλιάσω. Δεν μπορώ να έχω καμία αλληλεπίδραση μαζί της. Η Έμμα δεν είναι εδώ, είναι μόνο στο μυαλό και στην καρδιά μου.
Αν την είχα απέναντί μου, θα της έλεγα ότι είμαι η πιο περήφανη μαμά του κόσμου. Είμαι περήφανη για τις αξίες του παιδιού μου, τις σκέψεις του, τις πράξεις του.
Η δωρεά ήταν δική της επιθυμία και εμείς την κάναμε πράξη. Είμαι περήφανη για το παιδί που μεγάλωσα. Δυστυχώς, η απώλειά της, είναι απώλεια για όλη τη χώρα. Αν ήταν μαζί μας, θα έκανε το καλό και θα προσέφερε μόνο θετικά πράγματα».
Έμμα: «Ένιωσα οικειότητα από την πρώτη στιγμή»
Την καρδιά της Έμμας, πήρε η Σάντη Λέντη. «Η Σάντυ είναι ξεχωριστή για μένα», λέει αρχικά η κυρία Καμπάκη.
Και συνεχίζει: «Από την πρώτη στιγμή που την είδα ένιωσα απίστευτη οικειότητα, απίστευτη ζεστασιά. Η πρώτη αγκαλιά που κάναμε ήταν γεμάτη συναισθήματα και από τις δύο πλευρές, συναισθήματα που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια. Νιώθω απίστευτο δέσιμο με αυτό τον άνθρωπο. Έχουμε δεθεί για πάντα».
Η εγκυμοσύνη, η νοσηλεία και το μόσχευμα
Το Reader επικοινώνησε και με τη Σάντυ Λέντη. Η κυρία Λέντη, πήρε την καρδιά της Έμμας και μάς διηγήθηκε τη δική της ιστορία. Η Σάντυ ανακάλυψε το πρόβλημα με την καρδιά της το 2012 σε έναν τυχαίο γενικό έλεγχο.
«Το 2012 ήμουν 32 ετών και προσπαθούσα να κάνω εξωσωματική. Μου ζήτησαν έναν γενικό έλεγχο που περιείχε και καρδιογράφημα και τυχαία είδαμε ότι κάτι δεν πάει καλά, οπότε και ξεκίνησε ο έλεγχος. Όπως διαπιστώθηκε είχα οξεία μυοκαρδίτιδα.
Πήρα φαρμακευτική αγωγή και περιμέναμε να δούμε αν θα επανέλθει.
Το 2015 μου επέτρεψαν να δοκιμάσω να μείνω πάλι έγκυος και έτσι γέννησα τον γιο μου. Πήρα ένα ρίσκο. Η εγκυμοσύνη πήγε καλά.
Όμως το 2016 σε άλλο έλεγχο είδαμε ότι έπαθα και δεύτερη μυοκαρδίτιδα η οποία χειροτέρευσε πολύ την κατάσταση. Από το 2016 και μετά άρχισε μια φθίνουσα πορεία και το καλοκαίρι του 2022 χρειάστηκε να βάλω απινιδωτές για να με κρατάνε στη ζωή.
Κατέρρευσα αιφνίδια και μπήκα σε λίστα αναμονής για μόσχευμα. Έφτασα σε τελική ανεπάρκεια, νοσηλεύτηκα, βάλαμε τεχνητή καρδιά η οποία όμως δεν επαρκούσε και χρειάστηκε να γίνει μια προσπάθεια να μπει και δεύτερο μηχάνημα.
Στην Ελλάδα δεν είχε συμβεί ξανά αυτό. Τελικά πέτυχε και κρατήθηκα στη ζωή. Μπήκα πρώτη στη λίστα και το μόσχευμα βρέθηκε 3 μήνες μετά».
«Φοβήθηκα ότι μετράω μέρες»
«Στην αρχή είχα άρνηση. Γιατί με τη φαρμακευτική αγωγή παρόλο που δεν ήταν εύκολη η ζωή μου, συντηρούνταν μια κατάσταση», λέει στο Reader η κυρία Λέντη για το πως αισθάνθηκε όταν μπήκε στη λίστα αναμονής.
Στην αρχή είχα άρνηση, μετά φοβήθηκα ότι μετράω μέρες. Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι είναι επιβεβλημένο και όταν μου είπαν ότι πρέπει άμεσα να μπούμε σε χειρουργείο σκέφτηκα «Θα μπω! Θα βγω;».
Όταν έμαθα ότι βρέθηκε το μόσχευμα ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Το ατύχημα το είχα ακούσει μέρες πριν και όταν χτύπησε το τηλέφωνο κατάλαβα αμέσως ότι το μόσχευμα ήταν από την Έμμα. Ταίριαζε το φύλο, ήταν κοντά οι μέρες.
Για μένα η Έμμα είναι σύμβολο. Είναι ένας άνθρωπος που δεν θα γνωρίσω ποτέ αλλά είναι ο σωτήρας μου. Ειδικά το γεγονός ότι ξέρω πως ήταν δική της απόφαση είναι συγκλονιστικό για μένα. Είναι ένας δωρητής συνειδητά. Δεν ήταν μόνο απόφαση της οικογένειας.
Ένιωσα ανακούφιση αλλά ταυτόχρονα ένιωσα και φόβο. Στην αναμονή του νοσοκομείου περνούσαν όλα από το μυαλό μου. Χαιρέτισα και το παιδί μου γιατί δεν ήξερα τι θα γίνει. Είχα αφήσει μηνύματα σε όλους».
Όπως μου περιγράφει η Σάντυ, ακόμα και μία διακοπή ρεύματος για εκείνη ήταν κάτι που την έθετε σε κατάσταση συναγερμού.
«Κυκλοφορούσα με δυο βαλιτσάκια να κρέμονται, έβγαιναν καλώδια από το σώμα μου, ακόμα και μια διακοπή ρεύματος για μένα ήταν alert».
«Στερήθηκα πολλά πράγματα με το παιδί μου»
Ο γιος της Σάντυς, ήξερε την κατάσταση της υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα του.
Όπως εξηγεί η ίδια, «επειδή γεννήθηκε σε αυτή την κατάσταση ήξερε πάντα ότι η μαμά έχει ένα θέμα υγείας και έπρεπε να φερθεί ανάλογα.
Δηλαδή ούτε μπορούσα να τον σηκώνω πολύ. Στερηθήκαμε πολλά πράγματα, αλλά ήξερε από την αρχή τα ενδεχόμενα. Όταν μπήκαμε εκείνο το καλοκαίρι στο νοσοκομείο τα ήξερε όλα, έπρεπε να ξέρει για να προετοιμαστεί».
«Πλέον μπορώ να σκεφτώ το μέλλον»
Η ζωή της Σάντυς αλλά και των αγαπημένων της, άλλαξε για πάντα. Άλλαξε προς το καλύτερο.
«Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Ήμουν ασθενής 10 χρόνια και στερήθηκα πράγματα με το παιδί. Τώρα η ζωή μου είναι σχεδόν φυσιολογική. Αν εξαιρέσουμε μια φαρμακευτική αγωγή η οποία έτσι κι αλλιώς υπήρχε.
Δέκα χρόνια απαγορευόταν να κάνω την παραμικρή έξτρα προσπάθεια, τώρα μου λένε ότι πρέπει να γυμνάζομαι. Μπορώ να τρέξω, δεν φοβάμαι, μπορώ πλέον να μένω μόνη μου, υπήρχαν περίοδοι που ήταν τόσο επικίνδυνο που έπρεπε κάποιος να είναι μαζί μου.
Ζεις σχεδόν φυσιολογικά, μπορείς να σκεφτείς το μέλλον και να προγραμματίσεις.
Πριν δεν μπορούσα να προγραμματίσω τίποτα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ μακριά. Έχω πει σε κουβέντα ότι “δεν έχω πάει στη Νέα Υόρκη και ίσως πάω με τη νέα καρδιά”. Πριν ακόμα μπω σε λίστα». https://www.reader.gr/
