Οι περισσότεροι ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας περίπου 14 με 17 φορές το λεπτό. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται υγρά και η επιφάνεια του κερατοειδούς «καθαρίζεται». Γνωρίζατε όμως ότι αυτή η πολύ απλή, φυσική κίνηση αποτελεί δείκτη για την υγεία μας;
Συγκεκριμένα, έρευνες έχουν δείξει ότι ο ρυθμός με τον οποίο τα ανοιγοκλείνουμε συνδέεται με τη δραστηριότητα της ντοπαμίνης στον εγκέφαλό μας. Όσο χαμηλότερα τα επίπεδα ντοπαμίνης, τόσο λιγότερο συχνά τα ανοιγοκλείνουμε. Αυτή η καθυστέρηση μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι της νόσου του Πάρκινσον σε συνδυασμό βέβαια με άλλα συμπτώματα, όπως βραδύτητα συνολικά στην κίνηση και δυσκολίες συντονισμού. Κι αυτό διότι χαρακτηριστικό γνώρισμα της νόσου του Πάρκινσον είναι η απώλεια των νευρικών κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση για τη νόσο του Πάρκινσον, ο μέσος αριθμός των φορών που ένας ασθενής με τη νόσο ανοιγοκλείνει τα μάτια του ανά λεπτό μπορεί να επιβραδυνθεί κατά μία ή δύο φορές σε σύγκριση με το φυσιολογικό.
Με ποια άλλη νόσο μπορεί να σχετίζεται η επιβράδυνση
Το να ανοιγοκλείνει κανείς λιγότερο συχνά τα μάτια του μπορεί επίσης να είναι σημάδι της νόσου του Graves.
Τα άτομα που πάσχουν από την εν λόγω νόσο αντιμετωπίζουν συχνά διεύρυνση των βλεφάρων, γεγονός που συνδυαστικά με άλλα συμπτώματα μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα και βλάβη στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού.
Και με τι μπορεί να δείχνει η μεγαλύτερη ταχύτητα;
Το να ανοιγοκλείνει κανείς πιο συχνά τα μάτια του μπορεί να είναι σημάδι κούρασης από την προσπάθειά του να ανταπεξέλθει σε μια απαιτητική εργασία.
Το υπερβολικό ανοιγοκλείσιμο των ματιών μπορεί επίσης να συμβεί στην περίπτωση της ξηροφθαλμίας, η οποία μπορεί να προκύψει από ποικίλες αιτίες, όπως το σύνδρομο Sjogren – ένα αυτοάνοσο νόσημα με κοινά συμπτώματα την ξηροφθαλμία και την ξηροστομία.
Άλλοι λόγοι ξηροφθαλμίας μπορεί να αφορούν ορμονικές αλλαγές, φλεγμονές, αλλεργίες κ.τλ.
Το συχνό ανοιγοκλείσιμο θα μπορούσε επίσης να είναι ένα τικ που σχετίζεται με το σύνδρομο Tουρέτ.
Τα κινητικά τικ είναι ξαφνικές, ανεξέλεγκτες κινήσεις όπως υπερβολικό ή συνεχές βλεφάρισμα.
Τα τικ αναπτύσσονται τις περισσότερες φορές κατά την παιδική ηλικία και τείνουν να υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου.
Οι επίμονες διαταραχές τικ, συμπεριλαμβανομένου του συνδρόμου Tουρέτ, επηρεάζουν περίπου 1,4 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το CDC (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων).
Ωστόσο, δεν είναι λίγοι όσοι υποφέρουν από τικ στο πρόσωπο τα οποία δεν αποτελούν ένδειξη προβλήματος υγείας.
