Το σχολείο δεν είναι τα κτήρια, είναι οι ψυχές..
Γράφει ο Γιάννης Μουντογιαννάκης, Βιβλιοθηκονόμος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης (ΟΑΚ).
Η σχολική χρονιά άρχισε και μαθητές όλων των βαθμίδων επέστρεψαν στα θρανία. Οι… παλιοί μαθητές έτρεξαν να συναντήσουν ξανά τους συμμαθητές τους, να πουν τα νέα από τις καλοκαιρινές διακοπές και να ξεκινήσουν μαζί άλλη μια χρονιά γεμάτη χαμόγελα, πειράγματα (καλοπροαίρετα), παιχνίδι, εκδρομές και φυσικά διάβασμα. Οι… νέοι ξεκίνησαν με την αγωνία να γνωρίσουν τους καινούριους τους συμμαθητές, το νέο τους Σχολείο, αλλά και τους νέους εκπαιδευτικούς.
Έτσι ξεκίνησε και η σχολική χρονιά στο 1ο Νηπιαγωγείο Χανίων, όπου τα “νηπιάκια” πήγαν για πρώτη φορά στο «μεγάλο Σχολείο». Εκεί, η κα Σταυρούλα Κοντογιάννη, Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου, με τριανταένα έτη προϋπηρεσίας, κάλεσε τους γονείς να τους γνωρίσει και να τους ενημερώσει σχετικά με τις δράσεις που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στο Νηπιαγωγείο τη φετινή χρονιά, όπως και τι ακριβώς να περιμένουν οι γονείς από τα παιδιά, αλλά και τα παιδιά από τους Εκπαιδευτικούς.
Πολύ σημαντικό! Τα παιδιά, πρώτα στο σπίτι και μετά στο Σχολείο, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα τους. Τον σημαντικότερο ρόλο στην διαπαιδαγώγιση του παιδιού έχουν οι γονείς, όμως εξίσου σημαντικό έχει και το σχολικό περιβάλλον. Αυτό προσπάθησε να μας εξηγήσει η κα Κοντογιάννη, ότι τα παιδιά έρχονται στο Σχολείο να μάθουν πώς να λειτουργούν μέσα σε μία Ομάδα, πώς να αναπτύξουν τις λεπτές κινήσεις και πώς να αυτοσυντηρούνται ανάλογα με την ηλικία τους.
Η κα Σταυρούλα, την οποία ευχαριστούμε όπως και τις υπόλοιπες Εκπαιδευτικούς, άρχισε την παρουσίασή της, λέγοντας «όπως θα έχετε ήδη παρατηρήσει, το Σχολείο μας ως εγκατάσταση είναι πολύ παλιό και προσπαθούμε να το συντηρούμε με κάθε τρόπο. Όμως δε θα ήθελα να μείνετε σε αυτό. Το σχολείο δεν είναι τα κτήρια, είναι οι ψυχές..».
Αυτή η φράση μου έμεινε στο μυαλό, συμπεριλαμβάνει τα πάντα, τα παιδιά, τους Εκπαιδευτικούς, ακόμα και το κτήριο. Νομίζω ότι καταβάθος όλοι το γνωρίζουμε αυτό μέσα μας. Είναι όμως διαφορετικό να το λέει μία Εκπαιδευτικός κοιτώντας τα μάτια των γονέων και άλλο να υπάρχει ως υπονοούμενο.
Οι Εκπαιδευτικοί σήμερα πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά, να τα αγαπάνε, να τα αγκαλιάζουν, να τα νοιάζονται. Να μπορούν τα παιδιά να νοιώθουν ασφαλείς όταν πάνε στο Σχολείο, να νοιώθουν ότι πάνε όχι μόνο για τα μαθήματα αλλά μέσα από την εκπαίδευση να γίνουν οι αυριανοί πολίτες της κοινωνίας.
Να μπορούν να μιλήσουν στον εκπαιδευτικό για τυχόν προβλήματα που έχουν. Το Σχολείο δεν είναι μόνο τα μαθήματα, είναι η παιδεία, οι σχέσεις, η συνεργασία, η αγάπη, η ενσυναίσθηση, η φιλία. Όλα τα παραπάνω καλούνται να μάθουν οι Εκπαιδευτικοί στα παιδιά, να τους κάνουν σωστούς πολίτες που κάποια στιγμή θα πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, διόλου εύκολο. Είναι δύσκολο να είσαι Εκπαιδευτικός, είναι λειτούργημα κατά την άποψή μου.
Η αλήθεια είναι ότι το 1ο Νηπιαγωγείο Χανίων, όπως και άλλα Νηπιαγωγεία στο κέντρο των Χανίων, έχουν πολλά λειτουργικά και κτηριακά προβλήματα και καλό είναι
ο Δήμος να μεριμνήσει για την αναβάθμισή τους ή ακόμη και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή του 1ου Νηπιαγωγείου, για την μετεγκατάστασή τους. Γιατί μέσα στα Σχολεία υπάρχουν ψυχές. Αυτές οι ψυχές αποζητούν και το σωστά συντηρημένο Σχολείο.
Τέλος, ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Εκπαιδευτικοί και μάλιστα στην Κρήτη, όπως διαβάζουμε στα Μέσα Ενημέρωσης, είναι το θέμα της στέγασης το οποίο πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατό, καθώς οι Εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν καθαρότητα «νου και ψυχής» στο Σχολείο, ώστε να υπάρχει μια υγιής και ανώδυνη σχέση με τους μαθητές.
«..Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου». Οδυσσέας Ελύτης.
Από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευση του Έλληνα ποιητή με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδιά και σε όλους τους Εκπαιδευτικούς!
.Η){kind=link}