Τι σηματοδοτούν οι κεραυνοί του Κώστα Καραμανλή κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και η νέα κοινή συνύπαρξη του κ. Καραμανλή με τον Αντώνη Σαμαρά. Οι διαχωριστικές γραμμές που τέθηκαν στην Παλιά Βουλή.
Με τη χθεσινή του ομιλία στην Παλιά Βουλή, στην εκδήλωση προς τιμήν της Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη, ο Κώστας Καραμανλής όχι μόνο επιβεβαίωσε το βαθύ ρήγμα μεταξύ του ίδιου και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά περιέγραψε με ηχηρό τρόπο και τα πολιτικά χαρακτηριστικά αυτού του ρήγματος.
Και πρώτα απ’ όλα, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση παραμένει στη δίνη των σκανδάλων που αποκαλύπτονται (βλ. σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ), ο πρώην πρωθυπουργός θέτει ξεκάθαρες «διαχωριστικές γραμμές», οι οποίες, όπως σημειώνει, αφορούν το «κίνητρο» που «ωθεί στην πολιτική» όσους «ασχολούνται ενεργά με τα κοινά».
Και η διαχωριστική γραμμή τίθεται από τον κ. Καραμανλή μεταξύ αυτών «που τους σαγηνεύει η εξουσία, η δύναμη της επιβολής επί των άλλων, η ανάγκη για αναγνώριση και αποδοχή, ενίοτε δυστυχώς ακόμα και ο προσπορισμός υλικού οφέλους» και εκείνων «που θέλουν να προσφέρουν στον τόπο και τους συνανθρώπους τους, που δεν συμβιβάζονται στις αρχές τους, που θέτουν στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος τις ικανότητες, τις γνώσεις, την εμπειρία τους. Ίσως πάνω απ΄όλα το ενάρετο παράδειγμά τους».
«Κρίση»
Αυτό ήταν και το πρώτο «καρφί» του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος στη συνέχεια κλιμάκωσε την κριτική του περιγράφοντας μια κρίση που είναι υπαρκτή και βέβαια είναι υπαρκτή με ευθύνη της κυβέρνησης, όπως συνάγεται από την περιγραφή αυτής της κρίσης.
Ειδικότερα ο κ. Καραμανλής έθεσε ως «θεμελιώδες προαπαιτούμενο» της πολιτικής ομαλότητας και ιδιαίτερα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας «την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την εμπέδωση κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης», τα οποία όμως όπως κατέστησε σαφές αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό αμφισβήτηση.
Χειραγώγηση των θεσμών
Συγκεκριμένα τόνισε, περιγράφοντας μια πραγματική εικόνα δυστοπίας, ότι «όταν αυτά αμφισβητούνται, όταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και μάλιστα διαρκώς διευρυνόμενο, πιστεύει ότι αυτά δεν ισχύουν, ότι οι ευαίσθητοι θεσμοί χειραγωγούνται, ότι το κοινοβούλιο υποβαθμίζεται, ότι οι κυβερνήσεις αγνοούν τις ανάγκες της και δεν καταλαβαίνουν τις αγωνίες της, ότι οι ισχυροί δεν ελέγχονται, ότι η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται επί των λιγότερο ευνοημένων πολιτών τότε έχουμε κρίση».
Και μάλιστα ο πρώην πρωθυπουργός, μίλησε για «κρίση απαξίωσης, κρίση απονομιμοποίησης, κρίση αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου και του πολιτικού συστήματος».
Και για όποιον δεν κατάλαβε ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά έντονη και σαφή κριτική που έχει αποδέκτη την κυβέρνηση, ο Κ. Καραμανλής επισήμανε ότι «τα φαινόμενα αυτά είναι υπαρκτά, δεν απέχουν από την κρατούσα σήμερα κοινωνική αντίληψη και διεθνώς και στην Ευρώπη και στην χώρα μας».
Ακόμα και εθνική κρίση
Ωστόσο δεν έμεινε εκεί, αλλά συνέχισε με μία σαφή προειδοποίηση: «Η αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια. Αν αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους».
Και μάλιστα προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να επέλθει ακόμα και εθνική κρίση, σημειώνοντας ότι «η ιστορία μας διδάσκει ότι τέτοιου είδους κρίσεις, στην περίπτωση της Ελλάδας λόγω πρωτίστως γεωπολιτικών συνθηκών, συμπίπτουν σχεδόν πάντοτε με εθνικές κρίσεις».
Πρόκειται ασφαλώς για κεραυνούς του κ. Καραμανλή κατά του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος επέλεξε να μην παραστεί στην εκδήλωση, σε αντίθεση με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωστή Χατζηδάκη που ήταν στο ακροατήριο.
Αγεφύρωτο
Με την πρώτη του αυτή παρέμβαση μετά το καλοκαίρι, ο Κ. Καραμανλής όχι μόνο επιβεβαιώνει ότι θα συνεχίσει, με τον ίδιο θεσμικό τρόπο, να διατυπώνει την έντονη κριτική, τις διαφωνίες, τις ενστάσεις και τις παρατηρήσεις του προς το μέγαρο Μαξίμου, αλλά πλέον καθίσταται σαφές ότι το ρήγμα μεταξύ του ίδιου και του Κυρ. Μητσοτάκη, εκτός από βαθύ, φαντάζει και αγεφύρωτο.
Και το ρήγμα αυτό έχει σαφώς στον πυρήνα του τη διακυβέρνηση του «επιτελικού κράτους», η οποία παράγει σοβαρές κρίσεις, όπως αυτές περιγράφηκαν γλαφυρά στην ομιλία του πρώην πρωθυπουργού.
Όσο και αν η ίδια η κυβέρνηση, επέλεξε μέσω κυβερνητικών στελεχών, να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει την κριτική αυτή σε βάρος της και να την παρουσιάσει ως απευθυνόμενη στην αντιπολίτευση.
Το καλωσόρισμα σε Σαμαρά
Την ίδια στιγμή, ο κ. Καραμανλής διέκοψε την ομιλία του για να καλωσορίσει τον Αντώνη Σαμαρά (που έφτασε στην εκδήλωση και μπήκε στην αίθουσα την ώρα της ομιλίας του), λέγοντας: «Καλώς ήρθατε κύριε πρόεδρε», ενώ εξίσου θερμή ήταν και η χειραψία που είχαν μεταξύ τους.
Δεδομένο είναι ότι οι κ.κ. Καραμανλής και Σαμαράς, χωρίς να ταυτίζονται συνολικά, έχουν συναντίληψη σε κάποια θέματα όπως στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Δεδομένο είναι επίσης ότι ο Αντ. Σαμαράς διεγράφη από τη ΝΔ με απόφαση του Κυρ. Μητσοτάκη και εμφανίζεται τώρα να κινείται για τη δημιουργία νέου κόμματος, ενώ ο Κ. Καραμανλής, λόγω και της οικογενειακής του παράδοσης, θεωρεί σπίτι του τη ΝΔ και δεν θα έκανε ποτέ κάτι που θα την έβλαπτε.
Αλλά εξίσου σαφές είναι ακόμα, όπως επιβεβαιώνεται και από τη θερμή τους επαφή στην εκδήλωση, ότι ο κ. Καραμανλής εξακολουθεί να υπολογίζει και να εντάσσει τον κ. Σαμαρά στο κομμάτι της παραδοσιακής ΝΔ που ο ίδιος εκφράζει και το οποίο αισθάνεται αυτή τη στιγμή εξαιρετικά αποκομμένο από τη σημερινή ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και έχει έντονη δυσαρέσκεια απέναντι στη διακυβέρνηση του «επιτελικού κράτους».
Άλλωστε ο Κ. Καραμανλής έχει δημοσίως πάρει σαφή θέση κατά της διαγραφής του κ. Σαμαρά από τον πρωθυπουργό.
Η παρουσία Σαμαρά
Και από την πλευρά του ο Αντ. Σαμαράς με το να επιλέξει να παραστεί στην εκδήλωση στην Παλιά Βουλή και μάλιστα να προσέλθει για να ακούσει συγκεκριμένα την ομιλία του κ. Καραμανλή, κάνει την επιλογή της απουσίας του από την εκδήλωση στο Ωδείο Αθηνών, λόγω του πλαισίου που δημιουργούσε η παρουσία Μητσοτάκη, να φαντάζει ακόμα πιο ηχηρή.
Στην πραγματικότητα η κοινή συνύπαρξη του κ. Καραμανλή και του κ. Σαμαρά στην Παλιά Βουλή (ανεξάρτητα με την παρουσία εκεί εκπροσώπων όλων των φυλών της ΝΔ), σηματοδοτεί μία άλλη διαχωριστική γραμμή, όπου στη μία της πλευρά βρίσκονται οι ίδιοι και στην άλλη ο κ. Μητσοτάκης.
Και η διαχωριστική αυτή γραμμή δεν είναι άλλη, από τη διάρρηξη των σχέσεων του μεγάρου Μαξίμου με ένα δομικό κομμάτι της παραδοσιακής βάσης της ΝΔ.
