ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
Τα ψέματα τελείωσαν. Ένα νομοσχέδιο που επί χρόνια έμενε «στα χαρτιά» σήμερα βρίσκεται επιτέλους, ένα βήμα πριν την εφαρμογή του. Μεταρρυθμίσεις οι οποίες έχουν απασχολήσει πολλάκις το φοιτητικό γίγνεσθαι, αλλά και την Οργάνωσή μας η οποία εδώ και δεκαετίες διεκδικεί τα αυτονόητα. Αυτονόητα για την πλειοψηφία της σπουδαστικής κοινότητας, αυτονόητα για την κοινωνία και πάνω απ’ όλα αυτονόητα για την Παιδεία.
Ας γίνουμε λοιπόν πιο συγκεκριμένοι. Αν κάτι έχει διχάσει τον δημόσιο διάλογο εν προκειμένω, αυτό δεν είναι άλλο από την ελεγχόμενη είσοδο στα Πανεπιστήμια και το Ειδικό Σώμα Φύλαξης, τα οποία έρχονται συμπληρωματικά στην κατάργηση του ασύλου ανομίας. Το ερώτημα εδώ είναι: Για ποιο λόγο; Διότι αν δεν είναι αρκετή η εξευτελιστική εικόνα του Πρύτανη του ΟΠΑ για να επαναπροσδιοριστούν οι όροι «νομιμότητα και ασφάλεια», τότε ειλικρινά δεν γνωρίζουμε τι άλλο είναι. Οι παραβάτες του ποινικού κώδικα-εγκληματίες οι οποίοι έβρισκαν πρόσκαιρο έδαφος και ασπίδα προστασίας πίσω από τις πύλες; Η δυσανάλογη σχέση ποινής και παραπτώματος; Ή η παντελής έλλειψη ελέγχου της νομιμότητας η οποία τελικά εν γένει, πυροδότησε την ανομία; Ας θέσουμε αυτά τα ερωτήματα στους εαυτούς μας καλύτερα…
Στα παραπάνω προστίθεται άλλη μία πτυχή, αυτή που αφορά το μέχρι πρότινος ανύπαρκτο όριο φοίτησης και τις βάσεις εισαγωγής. Ξεκινώντας αντιστρόφως, υπάρχει κανείς ο οποίος αντικειμενικά πιστεύει ότι μία σχολή, στη δική μας περίπτωση επί παραδείγματι, πολυτεχνική, χωρίς βασικές γνώσεις σε ορισμένα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, ολοκληρώνεται; Μάλλον όχι. Και μάλλον ο όρος «αιώνιος φοιτητής» δένει ως φυσική συνέπεια (εξαιρουμένων αυτών, οι οποίοι αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για να διασφαλίσουν τα προς το ζην, δουλεύοντας, για τους οποίους απ’ ό,τι φαίνεται όμως, θα υπάρξει ειδική μέριμνα, όπως και για αντίστοιχες εξαιρέσεις, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα). Κάπου εδώ λοιπόν, διακυβεύεται και το κύρος και το επίπεδο σπουδών της εκάστοτε σχολής, αλλά και ρυθμός αποφοίτησης από αυτές, ο χαμηλότερος αυτή τη στιγμή στην Ε.Ε. Αν δεν είναι ώρα για ριζικές αλλαγές συνεπώς, πότε είναι;
Το παρόν σχέδιο του νόμου έρχεται ξεκάθαρα να δικαιώσει τους αγώνες μας και την προσπάθεια που καταβάλλουμε όλα αυτά τα χρόνια για να επικρατήσει εντός και εκτός των ιδρυμάτων η κοινή λογική. Και όχι μόνο. Μέσα από αυτό το νομοσχέδιο δικαιώνεται ο Δημήτρης, φοιτητής Νομικής με κινητικά προβλήματα, που χτυπήθηκε βάναυσα από αναρχικούς επειδή «το μπέρδεψαν με άλλον». Δικαιώνεται ο Γιώργος, ο οποίος αντιδρώντας σε κατάληψη στο Πολυτεχνείο το 2017, βρέθηκε στο νοσοκομείο ύστερα από άνανδρη επίθεση αναρχικών με κράνη. Δικαιώνεται ο Δημήτρης, ο οποίος το 2017 συμμετέχοντας σε μία ημερίδα και προσπαθώντας να διακινήσει ελεύθερα τις ιδέες του ξυλοκοπήθηκε από ροπαλοφόρους επειδή «αντέδρασαν σε αυτά που άκουγαν». Δεν ήταν ΔΑΠίτης. Και επειδή στις Δημοκρατίες δεν χωράνε διακρίσεις, αυτή είναι που δικαιώνεται τελικά, εξ ορισμού.
