«Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι ένα ηχηρό καμπανάκι. Μια υπενθύμιση ότι ο ιστορικός αγώνας των εξαθλιωμένων εργατριών ιματισμού στο Λόρενς της Μασαχουσέτης πάνω από ένα αιώνα πριν, όπως και η ιστορική απαίτηση αυτών των γυναικών που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα «θέλουμε ψωμί, αλλά θέλουμε και τριαντάφυλλα», παραμένει και στο 1ο τέταρτο του 21ου αιώνα ακόμη επίκαιρος.
Παρά τα βήματα προόδου, οι γυναίκες στην ΕΕ κερδίζουν περίπου 15 % λιγότερο ανά ώρα εργασίας από τους άνδρες. Αυτό κάτι λέει. Αλλά και πίσω από τους αριθμούς, μια εργαζόμενη μητέρα -το ξέρουμε όλοι- έχει στους ώμους της πολλαπλά βάρη και πολλαπλούς ρόλους που απέχουν από τις λέξεις «ισότητα των δύο φύλων».
Δεν αρκούν πλέον μόνον οι νόμοι και οι ποσοστώσεις. Χρειάζεται έμπρακτα και στην καθημερινότητα μας ένας συνεχής αγώνας. Ένας αγώνας διεκδίκησης για μια κοινωνία χωρίς καταπίεση, χωρίς εκμετάλλευση και χωρίς βία κατά των γυναικών. Ένας ζωντανός αγώνας ώστε η συνταγματική κατοχύρωση να πραγματώνεται στην καθημερινότητα.
Η διεκδίκηση των γυναικών δεν είναι όμως μόνο για απλή επιβίωση. Δεν είναι μονάχα για το «ψωμί». Αλλά και για κάτι περισσότερο. Γι’ αυτό κι έχει αξία, γιατί πρόκειται για μια πιο όμορφη ζωή κι έναν καλύτερο κόσμο. Είναι δηλαδή και για τα «τριαντάφυλλα».
