Αυτό που στερεί το οξυγόνο από τις μαθήτριες και τους μαθητές στα σχολεία είναι η πολιτική που με βιαιότητα τους δημιουργεί συνεχώς αδιέξοδα και τους ορθώνει εμπόδια, που φτιάχνει “Ωνάσεια για τους λίγους και Τέμπη για τους πολλούς”, για να βγάζουν κέρδη οι λίγοι και να ζουν στην ανασφάλεια οι πολλοί.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα μέσα στην οποία αναπτύσσονται και τα γνωστά φαινόμενα σχολικής βίας και εκφοβισμού τα οποία όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν συλλογικά και οργανωμένα από τη νεολαία και όλο τον λαό στον καθημερινό αγώνα για τις ανάγκες τους στη μόρφωση, τη δουλειά, τον αθλητισμό, την ψυχαγωγία. Κάνοντας καθημερινά πράξη την αλληλεγγύη, το σύνθημα “Ένας για όλους και όλοι για έναν” και απομονώνοντας πρακτικές που γεννιούνται κι αναπτύσσονται στο έδαφος του ατομισμού, του ανταγωνισμού και όλων των σάπιων αξιών αυτού του συστήματος. Το καλύτερο παράδειγμα αντιμετώπισης της σχολικής βίας είναι οι χιλιάδες μαθήτριες και μαθητές που πλημμυρίζουν αυτές τις μέρες τους δρόμους φωνάζοντας “να λέει ένα παιδί δεν έχω οξυγόνο-αυτό είναι που κάνει το κράτος δολοφόνο”!
