Σε παρέμβασή του σε σχολείο του Δήμου Φαιστού με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, κ. Αυγενάκης, εξέφρασε τον «καημό» του για την «υποβάθμιση του αθλητισμού», ενώ διακήρυξε ένα «αναβαθμίσεις και εκσυγχρονισμό των αθλητικών εγκαταστάσεων» και την αναβάθμιση του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής, «σε περιεχόμενο και σε ώρες διδασκαλίας».
Η πραγματικότητα που διαψεύδει τον κ. Αυγενάκη, είναι η σχεδόν ανυπαρξία κρατικής χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών για υποδομές και όργανα, η μείωση ωρών του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής, τα Προεδρικά Διατάγματα που προβλέπουν στα Δημοτικά σχολεία να διδάσκεται από δασκάλους, με αποτέλεσμα να μη διδάσκεται με επιστημονικά ορθό τρόπο ή να μη διδάσκεται καν, τα κενά σε γυμναστές, η καθυστέρηση διορισμού αναπληρωτών, το «πάγωμα» από το 2010 των μόνιμων διορισμών.
Η πραγματικότητα που διαψεύδει τον κ. Αυγενάκη στον Δήμο Φαιστού, ειδικότερα, είναι τα κλειστά αθλητικά σχολεία (πχ, της Πόμπιας), το ότι το Γυμνάσιο-Λύκειο Τυμπακίου δεν έχει καν γυμναστήριο, οι απαρχαιωμένες υποδομές, η έλλειψη σύγχρονου εξοπλισμού, η ανυπαρξία κρατικά χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων άθλησης ΑμΕΑ, τα κλειστά κολυμβητήρια (πχ των Μοιρών) που κινδυνεύουν να περιέλθουν σε αχρηστία, την ώρα που ο ίδιος καυχήθηκε υποκριτικά για το πρόγραμμα κολύμβησης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπίζεται με συνέπεια τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις ΕΕ-ΟΟΣΑ στην εκπαίδευση, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την πραγματικότητα αυτή, δηλαδή, ο λαός και η νεολαία να μην έχουν πρόσβαση στον αθλητισμό. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά εμπορευματοποιούν τον αθλητισμό, περικόβουν κρατική χρηματοδότηση για δραστηριότητες φυσικής αγωγής στο πλαίσιο του σχολείου και πέρα απ’ αυτό, με αποτέλεσμα η λαϊκή οικογένεια να πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη ώστε τα παιδιά της να πάρουν μέρος σε αθλητικές δραστηριότητες.
Ο αθλητισμός, η δωρεάν μαζική, καθολική πρόσβαση σε σύγχρονες και οργανωμένες αθλητικές υποδομές με υποστήριξη εξειδικευμένου προσωπικού είναι λαϊκό δικαίωμα. Πρόκειται για ακόμα ένα παράδειγμα λαϊκής ανάγκης που το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, με όποια κυβερνητική του διαχείριση, αφαιρεί από τη νεολαία, μετατρέποντάς το σε πανάκριβο εμπόρευμα.
