Κατά την άποψή μας, δύο είναι τα βασικά αίτια που συνέβαλαν στο τραγικό γεγονός των Βοριζίων.
Α. Ατιμωρησία
Η οπλοκατοχή στην Κρήτη παραμένει, δυστυχώς, ένα φαινόμενο που δεν τιμωρείται ουσιαστικά.
Παρά τις εκατοντάδες συλλήψεις που πραγματοποιούνται από την Ελληνική Αστυνομία, ελάχιστες οδηγούν σε πραγματικές ποινές φυλάκισης. Οι περισσότερες περιπτώσεις καταλήγουν σε ποινές με αναστολή, γεγονός που ενισχύει το αίσθημα ατιμωρησίας και επιτρέπει τη διαιώνιση της παρανομίας.
Β. Υπηρεσιακά λάθη και ελλείψεις της Αστυνομίας στην Κρήτη
Με απόφαση της πολιτικής ηγεσίας το 2017 κατακερματίστηκαν οι υπηρεσίες των Τμημάτων Αστυνομικών Επιχειρήσεων στην Κρήτη. Η μείωση του προσωπικού κυμάνθηκε από 50% έως 60% χωρίς η σημερινή πολιτική ηγεσία να έχει προβεί σε καμία ενέργεια αποκατάστασης της δύναμης αυτής.
Ενδεικτικά, μέχρι το 2017 το ΤΑΕ Ηρακλείου αριθμούσε 113 άτομα και τώρα αριθμεί μόλις 47.
Οι υπηρεσίες αυτές έχουν ως αποστολή την αντιμετώπιση της βαριάς εγκληματικότητας, όμως επιφορτίζονται – κατόπιν άνωθεν εντολών – με καθήκοντα που δεν σχετίζονται με τον πραγματικό τους ρόλο: σκοπιές, μέτρα τάξης, φυλάξεις, ακόμη και με τροχονομικούς ελέγχους.
Παρότι υπάρχει σχετικό Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει ρητά την αποστολή τους, στην πράξη αυτό δεν τηρείται. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες και επισημάνσεις προς τη φυσική ηγεσία της Κρήτης ότι οι υπηρεσίες πρώτης γραμμής (ΤΑΕ, ΟΠΚΕ) πρέπει να προστατευθούν και να διατηρήσουν τον επιχειρησιακό τους ρόλο, οι εντολές που δίνονται καθημερινά αφορούν αλλότρια καθήκοντα.
Ο πρωταρχικός σκοπός των ΤΑΕ είναι η αντιμετώπιση της βαριάς εγκληματικότητας στην ύπαιθρο της Κρήτης. Όταν, όμως, αποδυναμώνονται και απασχολούνται με ξένα αντικείμενα, τα αποτελέσματα είναι αναπόφευκτα.
Και τότε, ακούμε τον πολίτη να λέει: «Δεν ήρθατε…»
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν:
Τα Προεδρικά Διατάγματα για ποιο λόγο υπάρχουν, από την στιγμή που δεν εφαρμόζονται;
Εν κατακλείδι θα πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά και με ειλικρίνεια, τι φταίει και φτάσαμε σε αυτό το πρωτοφανές για τη χώρα περιστατικό, που μας εκθέτει διεθνώς και ως αστυνομία αλλά και ως πολιτεία. Υπάρχουν ευθύνες; Θα πρέπει να διορθώσουμε τα επιχειρησιακά λάθη, να διδαχτούμε από αυτά και να γνωρίζουμε ότι οι ειδικές υπηρεσίες της αστυνομίας δεν είναι για να φυλάνε σκοπιές, αλλά για να ασφαλίζουν και να προωθούν το αίσθημα ασφαλείας.
