Εάν κάποιος επιβιβαζόταν σε ένα αεροπλάνο το 1950 και κρυφοκοίταζε προς το πιλοτήριο, θα έβλεπε πέντε άτομα: δύο πιλότους, έναν ασυρματιστή, έναν πλοηγό και έναν μηχανικό πτήσης.
Με τα χρόνια, όμως, όπως αναφέρει το CNN, οι τεχνολογικές εξελίξεις μείωσαν την ανάγκη για ένα τόσο πολυπληθές πιλοτήριο, με αποτέλεσμα να χρειάζονται μόλις δύο άτομα. Ο κυβερνήτης και ο συγκυβερνήτης του αεροπλάνου. Αυτός ήταν ο κανόνας στον κλάδο της επιβατικής αεροπορίας για περίπου 30 χρόνια.
Σύντομα τα πράγματα θα απλοποιηθούν κι άλλο, καθώς ο συγκυβερνήτης αναμένεται να καταστεί περιττός, αφήνοντας στο πιλοτήριο μόνο τον πιλότο. Κάτι που ήδη ισχύει, εδώ και χρόνια, σε μικρότερα αεροπλάνα ή σε στρατιωτικά αεροσκάφη.
Δύσκολη μετάβαση
«Η μετάβαση από ένα πιλοτήριο των δύο πιλότων σε ένα πιλοτήριο ενός πιλότου θα είναι πολύ πιο δύσκολη σε σχέση με τη μετάβαση από ένα πιλοτήριο των πέντε ατόμων σε ένα πιλοτήριο των δύο ατόμων» επισημαίνεται σε πρόσφατη μελέτη της NASA.
Επομένως, πώς ακριβώς θα γίνει με ασφάλεια και αποτελεσματικό τρόπο αυτή η αλλαγή;
Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, ένας τρόπος είναι να αυξηθεί σημαντικά η αυτοματοποίηση στο πιλοτήριο, με τους υπολογιστές να αναλαμβάνουν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας.
Ένας δεύτερος τρόπος είναι οι ίδιες εργασίες, αντί για το πιλοτήριο, να εκτελούνται από το έδαφος, μέσω της λεγόμενης απομακρυσμένης βοήθειας.
Η τελευταία προσέγγιση, σύμφωνα με τους ειδικούς, φαίνεται πιο εφικτή, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Σε ένα σενάριο εργασίας της NASA, ο πιλότος θα υποστηρίζεται από έναν «σούπερ αποστολέα» στο έδαφος, δηλαδή έναν δεύτερο πιλότο, ο οποίος θα επιβλέπει πολλές διαφορετικές πτήσεις ταυτόχρονα. Αυτός ο «σούπερ αποστολέας», μάλιστα, θα έχει την ικανότητα να ελέγχει πλήρως το αεροπλάνο εξ αποστάσεως, σε περίπτωση που κάτι συμβεί στον πιλότο.
Μια άλλη επιλογή αφορά τον λεγόμενο «πιλότο του λιμανιού», έναν πιλότο ο οποίος θα είναι εξειδικευμένος σε ένα συγκεκριμένο αεροδρόμιο και ο οποίος θα μπορούσε να προσφέρει βοήθεια σε πολλαπλά αεροπλάνα κατά την απογείωση ή την προσγείωση τους.
