Συμβολή του Προέδρου Αντώνη Ροκάκη, στη Διεθνή Μεσογειακή Πρωτοβουλία με Θέμα: «Λεοντόψαρο στην Μεσόγειο ΙΙΙ»
Σήμερα, ολοκληρώθηκαν με επιτυχία στο Μόντε Κάρλο του Μονακό οι τριήμερες εργασίες (13-15 Οκτωβρίου) της διεθνούς Μεσογειακής πρωτοβουλίας με θέμα:
«Λεοντόψαρο στην Μεσόγειο ΙΙΙ», υπό την αιγίδα και με την προσωπική συμμετοχή του Πρίγκιπα Αλβέρτου Β’ του Μονακό. Διοργανωτές σημαντικοί επιστημονικοί και θεσμικοί φορείς της Μεσογείου και συγκεκριμένα: “The Mediterranean Science Commission” (CIESM), “Laboratory of Sustainability and Circular Economy/University of Gastronomic Sciences of Pollenzo”, “Elafonisos Eco Association” και το “Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (Ε.Λ.Κ.Ε.Θ.Ε.)».
Ο Επιχειρηματικός κόσμος της Ελλάδας εκπροσωπήθηκε ενεργά στις εργασίες της σημαντικής στρατηγικής πρωτοβουλίας για την Αειφόρο Γαλάζια Ανάπτυξη του θαλάσσιου πλούτου της Μεσογείου από τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Χανίων και Αντιπρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος, κ. Αντώνη Ροκάκη, ο οποίος επαγγελματικά δραστηριοποιείται διεθνώς και πολυδιάστατα στον κλάδο της Αλιείας (σε εμπορικό και αλιευτικό επίπεδο).
Συμπερασματικά, κατά τις τριήμερες εργασίες της διεθνούς πρωτοβουλίας, οι κορυφαίοι επιστήμονες και οι εκπρόσωποι των θεσμικών φορέων συμφώνησαν ότι η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού του λεοντόψαρου στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια απαιτεί ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο και σαφή στόχευση για την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος.
Δυστυχώς, οι Μεσόγειοι καταναλωτές αγνοούν τα σημαντικά διατροφικά και γευστικά προτερήματα του νέου «εισβολέα», προερχόμενου από τη διώρυγα του Σουέζ. Αξίζει λοιπόν να καταρτιστεί προωθητική εκστρατεία με συμμετοχή διαμορφωτών της κοινής γνώμης (π.χ. σεφ, διατροφολόγων), ώστε να εκπαιδευτούν αξιόπιστα οι καταναλωτές και οι επαγγελματίες της διατροφικής αλυσίδας για το λεοντόψαρο, γεγονός που θα συντελέσει στην άνοδο της ζήτησης και της εμπορικής του αξίας με ισόρροπη οικονομική ωφέλεια και για τους αλιείς.
Ο Πρίγκηπας του Μονακό, Αλβέρτος Β’., κατά την παρέμβασή του, δεσμεύτηκε ότι, στο επίπεδο των ηγετών των Μεσογειακών κρατών, θα αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία για να προωθήσει τη στρατηγική συνεργασία και υλοποίηση των στόχων της εξελισσόμενης πρωτοβουλίας.
Ο Αντώνης Ροκάκης, στην εισήγησή του με θέμα: «Ανάπτυξη Βιώσιμης Εφοδιαστικής Αλυσίδας για το Λεοντόψαρο στη Μεσόγειο: Οι Οικογενειακές Αλιείες ως Καταλύτες Αλλαγής» μεταξύ άλλων ανέδειξε και τα εξής:
«Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι τα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρξαν επαρκή για την ολιστική και έμπρακτη αντιμετώπιση του πολυδιάστατου ζητήματος. Τα μικρά αλιευτικά σκάφη κατά κύριο λόγο αλιεύουν το λεοντόψαρο, τα μικρά παράκτια αλιευτικά που ψαρεύουν με δίχτυα βυθού κοντά στις ακτές.
Οι οικογενειακές αλιείες, δηλαδή οι – μικρής κλίμακας – αλιευτικές επιχειρήσεις, έχουν τη δύναμη για να μετατραπούν σε καταλύτες στην ανάπτυξη μιας βιώσιμης εφοδιαστικής αλυσίδας λεοντόψαρου στη Μεσόγειο. Στη Μεσόγειο, πάνω από το 70% των αλιευτικών σκαφών είναι μικρής κλίμακας και οικογενειακής λειτουργίας, με λιγότερα από τρία άτομα πλήρωμα. Αυτοί οι αλιείς είναι στενά δεμένοι με τις τοπικές κοινωνίες και όπως αποδεικνύεται έχουν την ευελιξία να προσαρμόζονται σε νέα είδη-στόχους.
Οι οικογενειακοί αλιείς μπορούν:
• να συλλέγουν λεοντόψαρα από παράκτιες περιοχές
• να ενημερώνουν τους καταναλωτές για την ασφάλεια και τα οφέλη της κατανάλωσης,
• να αποτελέσουν πρότυπο παράδειγμα καταναλωτή στις τοπικές κοινωνίες
Με αυτόν τον τρόπο, οι οικογενειακοί αλιείς μπορούν να λειτουργήσουν ως κινητήριος μοχλός αλλαγής, ενισχύοντας τόσο τη βιωσιμότητα όσο και τη κοινωνική ανθεκτικότητα των παράκτιων κοινοτήτων.
Παρόλο αυτά η ανάπτυξη μιας βιώσιμης αλυσίδας για το λεοντόψαρο αντιμετωπίζει ορισμένα εμπόδια:
1. Κίνδυνοι χειρισμού: Τα δηλητηριώδη αγκάθια του λεοντόψαρου αποτρέπουν τους ψαράδες από τη συλλογή του. Απαιτούνται ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα και προστατευτικός εξοπλισμός.
2. Έλλειψη ενημέρωσης του κοινού: Υπάρχουν ακόμη λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τη δηλητηριώδη φύση του ψαριού. Η σωστή ενημέρωση και η ανάδειξη της ασφάλειας του προϊόντος μετά το μαγείρεμα είναι κρίσιμες.
3. Αστάθεια στον όγκο αλιευμάτων: Οι πληθυσμοί παρουσιάζουν εποχιακή και τοπική διακύμανση. Η δημιουργία συνεταιριστικών δικτύων συλλογής μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή τροφοδοσία.
4. Κανονιστικά κενά: Απαιτείται επίσημη ενσωμάτωση του λεοντόψαρου στους εμπορικούς κωδικούς της Ε.Ε., καθώς και ένα πλαίσιο πιστοποίησης βιώσιμων εισβολικών θαλασσινών».
